maandag 15 juni 2009

Verslag:Raid des Hautes Fagnes (door Luc de Vylder)

DEELNEMERS
Guy, jeroen, krikke, steven Audenaert, kris janssens, de vylder luc.
De eerste deelname aan ‘de hel’. Reeds in la reid met guy en jeroen afgesproken om deze te doen. Zaterdag nog telefoon van kris dat ze ook gaan en afgesproken dat ik rij naar malmedy. De zaterdag gewogen en 78,8kg, dus sta niet echt ‘goed’ maar vul me met rijst. ’s Avonds naar verjaardags feestje cathrine (wim de colvenaer) en daar nog pasta gegeten en doorgespoeld met sint-palskes bier. Iets voor twaalf uur op weg naar bedje maar het feest gezelschap stelde dat niet echt op prijs ;-(.
Om vijf uur (>80kg) is het al licht en ik laad de merida 96 in, de hutchingson python banden zijn erop blijven liggen ondanks mijn vele twijfes maar guy en kris hebben me overtuigd dat het zeker lukt. De kris en steven opgeladen en dan op weg, we pikken aan bij guy die ondertss de jeroen en krikke heeft als gezelschap terwijl we twee uur mogen rijden naar malmedy. Guy zijn moeder is mee en zal daar beetje wandelen en kijken naar de bikers.
Bij oprijden van de parking vlug hallo naar mario (90km) en carine (60km). We zijn ruim op tijd en parkeren de auto. Naar de inschrijving en de 5XX nummers ophalen. De nummers monteren, de nodige repen en gellekes, guarana voor km 70 en 90, bandenspanning en ontspannen rustig naar de startblok. De peter blawus en luc gaan ook de 115km doen en staan bij ons (steven, luc, krikke) in dezelfde blok van 250. Kris mag door podium plaats in vorige editie in eerste blok starten terwijl guy en jeroen in tweede blok staan. De eerste blok mag vertrekken om 9.00, tweede blok om 9u15 terwijl de derde om 9u30 losgelaten word. Enkel nog effe spannend als krikke zijn voorvork nog op gaat pompen. Hij is juist op tijd terug. Ik blokkeer de vering en vlam naar voren tot eerste groepje en hoor carine nog roepen. Draai in ongeveer tiende positie op naar eerste steile asfalt klim van 1,5km en 10% . Rustig nu en hr 160 houden terwijl er mij voorbij steken waarbij steven. Hmmm… toch maar iets meer dan en ik volg hem tijdens de lange klim, nog 19 klimmen. We gaan het veld in en ik blijf nog even bij steven maar sla dan een kloofje omdat ik even doortrek zodat ik ‘geruster’ zit en de eerste grind wegen voorbij rollen. De eerste 20 km zijn inderdaad zwaar en zie op teller zelfs 24% staan tijdens een klim. Na 15 km staan er reeds te voet, amai die gaan een lange dag tegemoet. Ik kom aan een riviertje en daar tegen is het ook fiets wandelen. Teveel keien en te moeilijk. De krikke roept naar mij. Oesjes, die volgt op korte afstand. De eerste bevoorrading laat ik zo. Een fietser in truitje van national bike park marathon rijd voor mij en is mijn volgende richtpunt. Als ik hem inhaal blijkt hij mij te kennen, hebben wat bijgepraat en samen naar de tweede bevoorrading. Na 25 km is het iets minder zwaar en rijden we naar de hoge venen. Veel wortel stroken maar de banden verbazen me in positieve zin. Met 2 bar druk en ben er tevreden van zelfs op die gladde stroken. Ondanks de regen afgelopen week ligt het terrein er goed bij en die langere modderstroken tja das dan beetje schuiven hé. Na 40km heb ik het weer moeilijk, benen doen pijn en precies kramp gevoel, mentaal beetje doorbijten want wil weer afslaan. De krikke komt tot in mijn wiel en peinsde dat ik slechte dag heb! Mijn links been is nog in discussie met mijn rechts over wie er het eerst in de kramp mag schieten. We peppen elkaar op en de droge humor van de krikke breekt de ‘pijnmuur’ een beetje. Aan de bevoorrading op de hoge venen spoort hij me aan: hela d’er hangt ne nummer en een tijd op hé!!
Vlug camelback volgieten en een half rijsttaartje binnen stampen. Ik zet de krikke wat uit de wind zoals hij vroeg en merk dat op de ‘vlakkere’ stukken het beter gaat en we af en toe er in halen. Beetje schrik als er weer klim is dat de benen blokkeren maar het lukt. De km’s gaan traag vooruit en het terrein ligt vol rotsen, lange stroken boomwortels en af en toe technische afdalingen. We rijden ook precies door een kloof en moet terug denken aan chemin de soleil. Echt mountainbiken maar slopend. J Moet er op letten dat ik om het uur iets eet.
Hela, je mag doorijden hoor, je moet niet op mij wachten, rij maar weg, roepen we af en toe naar elkaar in gedeelde miserie en plezier. We rijden samen verder en dat pept wel op omdat de krikke mij ook mee sleurt over de stroken en omgekeerd. Zelfde lage niveau ;-)
Een afdaling is moeilijk en daar hangen zelfs oranje netten om ons op te vangen, ook kris deed deze te voet. We komen carine tegen die de 60 km aan het doen is en ook aan het ‘genieten’ is. probeer haar mee te krijgen maar ons tempo ligt nog iets hoger.
Aan de voorlaatste bevoorrading aan de steengroeve zit er een meisje opzij gewoon uitgeput te slapen! Nu beginnen terug de klimmen, bordje nog 6 te gaan. Amai, dat doet nog meer pijn en op karakter rijden we naar boven. Soms te voet omdat het niet meer lukt of zelfs niet kan. De voorlaatste klim daar rijd niemand op, zelfs de kris geeft toe dat dat niet lukt. We beginnen af te tellen en onze km standen te vergelijken snakkend naar de verlossing terwijl we de volgende klim aanvatten. Krikke: ja, je bent heel langzaam aan het wegrijden van mij! Nog enkele keren wachten we en komen terug samen maar dan vergroot de afstand tss mij en de krikke, we spreken dan niet meer over meters maar centimeters. Op een schuine helling ga ik er effe bij liggen en de krikke is blijkbaar ook nog effe ter aarde gegaan.
Nog tergend langzaam met af en toe nog een klimmetje rij ik binnen. Juist boven de acht uur en twee min. Later mijn nieuwe marathon maat de krikke. We hebben dat goed gedaan en tevreden strompelen we verder naar de auto.
De douche doet deugd en een pitta later staan we samen nog wat te genieten bij guy, jeroen, kris en steven, deze heeft opgegeven omdat hij ziek is.
Moe en tevreden naar huis.
Was aangenaam om met de krikke samen te genieten, beide zelfde niveau.
De banden deden dat zéér goed en samen met de merida 96 is fun.
Veel seingevers en zelfs red bull meisjes aan een kasteel maar dat weet ik niet meer, te groggy zeker?